Ondanks de lange en moeizame weg was de Reservistenkameraadschap Vechta ook aanwezig bij de herdenking van de 80ste verjaardag van het Ardennenoffensief. Medio oktober 2024 startte de eerste correspondentie met de organisatoren van de herdenkingen ter gelegenheid van de 80e verjaardag van het begin van het zogenaamde Rundstedtoffensief. Het was mij van meet af aan duidelijk dat het geen eenvoudige opgave zou worden, aangezien de gemeenteraadsverkiezingen net waren afgelopen en er inderdaad enkele verschuivingen binnen de lokale besturen zouden plaatsvinden. Al snel werd duidelijk dat de Reservistenkameraadschap Vechta bij de herdenkingen hartelijk ontvangen zou worden. Via het Telegram-platform kon ik volgen hoe enthousiast de leden reageerden op dit bericht. Om in uniform in België te mogen verschijnen, moesten de uitnodigingen met spoed van hier naar Vechta worden verstuurd. Tegelijkertijd werd in Vechta een oproep voor vrijwilligers aan de gedenkingen gelanceerd. Omdat niet alle vrijwilligers een uitgangsuniform hadden, werd besloten om in camouflage-uniform te verschijnen. De eerste richtlijnen voor het verschijnen in een correct uniform werden gegeven. Zwarte gordel, bottines, dienstgraden, baretten: alles werd gecontroleerd, opnieuw besteld en/of vervangen. Blijkbaar leken sommige uitrustingsstukken te krimpen als ze in de kast lagen. Of is er misschien een andere reden hiervoor? Ter plaatse werden regelmatig telefoontjes gepleegd naar de stadsdirecteur van Sankt Vith om een goed overzicht te krijgen van de gebeurtenissen. De Reservistenkameraadschap Vechta kon op zaterdagmiddag 14 december 2024 aanwezig zijn en deelnemen aan de her-inwijding van het Amerikaanse monument in Lanzerath. Op zondag 15 december zouden ze aanwezig zijn bij de herdenkingsceremonie in Sankt Vith en de officiële inwijding van een nieuw monument in Poteau. Om de afloop soepel te laten verlopen, moest het oorspronkelijke plan worden aangepast.
In de tussentijd werd er ook gecorrespondeerd met de heer Tanski, de begeleider van een 102-jarige Duitse veteraan, Jochen Schmidt. De Reservistenkameraadschap Vechta bood aan om voor deze bejaarde man te zorgen, die samen met zijn gezelschap de herdenkingsceremonie in Lanzerath bijwoonde. Maar ze zouden ook aanwezig zijn bij de herdenkingen in St. Vith en Poteau.
De volgende dag verzamelde iedereen zich op tijd voor de herdenkingsceremonie in Sankt Vith bij het monument voor de 106e Amerikaanse Infanteriedivisie. Carl Wouters en Doug Mitchell leidden de ceremonie en blikten terug op de gebeurtenissen. De Reservistenkameraadschap Vechta werd voor hun aanwezigheid en het gemeenzaam herinneringen, vijf jaar geleden, geëerd door een “Vlag van Vriendschap” te mogen ontvangen. Burgemeester Werner Henkes hield een ontroerende toespraak en nodigde iedereen uit om naar Poteau te gaan.
Het nieuwe Amerikaanse monument ter nagedachtenis aan de 14e Cavaleriegroep werd onthuld door nabestaanden van majoor Larry Smith, die ter plekke overleed. De kleinzoon kreeg het woord. Na deze ontroerende ceremonie werd iedereen uitgenodigd voor het ontbijt in het nabijgelegen dorp Recht. De Reservistenkameraadschap Vechta en de Vriendenkring Der Reservisten van Eupen, Malmedy en Sankt Vith hadden een lunch met Luikse gehaktballen besteld in een plaatselijk restaurant, wat het schema enigszins in de war schopte. Maar over het algemeen verliep alles goed.
Op alle locaties werd een gezamenlijk bloemstuk gelegd door de Reservistenkameraadschap Vechta en de Vriendenkring Der Reservisten van Eupen, Malmedy en St. Vith.
Na een laatste formatie van het peloton en de Vechta-groet (Voor altijd Kameraad) scheidden de paden zich tot de volgende ontmoeting.
Patrick Vermeulen, Amel (Vrienden van de Reservisten Eupen, Malmedy, St. Vith)